Author: Ireneusz Połeć luty 23, 2016 0 Comments

Przechytrzyć diabła to bardzo ciekawa pozycja wśród książek mówiących o sekretach wolności i sukcesu w biznesie. Została napisana przez Napoleona Hill’a, natomiast była skrzętnie ukrywana przed opinią publiczną przez wiele lat. Dopiero kilkadziesiąt lat po śmieci autora ujrzała światło dzienne.

Tytuł jest dosyć intrygujący, ale warto zobaczyć jakie przesłanie niesie książka. Początek jest dosyć nudny, ale wystarczy “przetrwać” do dialogu Napoleona z diabłem, aby zobaczyć jak wielu ciekawych i oczywistych rzeczy ludzie nie widzą. Autor pyta diabła o warunki jakie ludzie muszą spełnić, aby osiągnąć sukces i wolność.

Diabłem opisuje cechy osoby dryfującej (leniwej i obojętnej) i niedryfującej (pracowitość, sprecyzowany cel). Pokazuje na przykład w jaki sposób jest w stanie “rządzić” ludźmi na świecie za pomocą kilku postaw życiowych. Chodzi tutaj m.in. o brak celu życiowego i brak pewności siebie. Ludzie boją się mieć własne zdanie z obawy na reakcję innych (“co ludzie powiedzą”).

Ludzie niedryfujący nie przejmują się opinią innych. Mają oni ściśle sprecyzowany cel, np. “01.07.2016 otwieram firmę, która będzie sprzedawać buty”. Ich głowa nabita jest myślami dotyczącymi realizacji tego celu. Człowiek niedryfujący nie boi się porażek. Są one wpisane w jego życie.

“Kiedy plan się nie powiedzie, zastępuje go innym, ale nie zmienia swego celu. Jest wytrzymały, w końcu znajduje plan, który przynosi sukces”.

Warto również pamiętać o:

“Ludzie biznesu otaczają się ludźmi, którzy myślą pozytywnie i mają sprecyzowany cel.”

Nie wspomnę również o:

“Życie nikogo nie uodparnia na przeciwności losu, ale każdemu daje moc pozytywnego myślenia, które wystarczy, by zapanować nad wszystkimi trudnymi sytuacjami i przekształci je w korzystne.”

Napoleon Hill wspomina również o jednej bardzo istotnej rzeczy. Chodzi tutaj o pochlebstwa. Osoby, które próbują nam pochlebić zazwyczaj mają w tym bardzo prosty cel – kontrola nad nami. Czy nie łatwiej rozmowa się z osoba, która na początek rozmowy powie, że “ładnie wyglądasz”, “podobał mi się twój wykład” itp.? Wystarczy jedno proste pochlebstwo i manipulacja nami jest o wiele łatwiejsza.

Spójrzmy na dzieci w wieku przedszkolnym. Są one aktywne, chętnie zgłaszają się do odpowiedzi. Dziwnym zbiegiem okoliczności w gimnazjum i liceum tych osób jest coraz mniej. Jak myślisz, co może być tego powodem? Boją się wyśmiania spośród swoich rówieśników, a może nauczycielka próbowała stłamsić ich, ponieważ byli “za aktywni”? Włącza się wtedy u dzieciaków nawyk “dryfowania”, który może im towarzyszyć przez całe życie. Zdarzyło Ci się, że nauczyciel skarcił ucznia, tylko dlatego, że rozwiązał zadanie inaczej niż było to w głowie wychowawcy? Co się dalej dzieje z dzieckiem? Boi się wyrażać własne opinie, boi się samodzielnie myśleć. Woli “dostosować się” do nauczyciela lub grupy niż zostać ponownie skarconym, za nieszablonowe podejście do problemu. Zabija to w dzieciach, ale również w dorosłych kreatywność i umiejętność samodzielnego rozwiązywania problemów.

Niestety nie jest ważne to, że uczeń określi miejsce zerowe funkcji za pomocą wykresu zamiast wyrażenia algebraicznego (oczywiście nie w każdym przypadku jest to proste). Jestem zdania takiego, że każdy może dochodzić do rozwiązania problemu “własnymi drogami”. Nie można nikomu niczego narzucić. Możemy jedynie zasugerować, które rozwiązanie jest lepsze i dlaczego. To uczeń powinien sam zdecydować, która metoda jest dla niego lepsza. Profesjonalny nauczyciel powinien dać wolność swoim podopiecznym w myśleniu. Jednocześnie powinien pokazywać możliwe sposoby rozwiązania danego problemu, nie bać się “nowych rozwiązań”. To właśnie te “nowości” uczą kreatywnego myślenia i dążenia do wyznaczonego celu.

Nauczycielu – nie pozwól na dryfowanie swoich uczniów!

Rodzicu – zadbaj o swoje dzieci, aby nie nabrały nawyku dryfowania!

A na koniec pamiętaj:

Twoimi jedynymi ograniczeniami są te, które sam tworzysz we własnym umyśle